İyi Ki Doğdun Çukulatam !
Varlığımın bir diğer adıydı yalnızlık,
Sessiz sesler,
Kimsesiz kalabalıklar,
Ve ben Işıkların en karanlığıydım.
Rengarenk bahçelerimden korktum
Ardıma bakmadan kapadığım kapılar ardında kalan kimsesizleri
Boynu büyükleri, ilgisiz kalmış güzellikleri solgun görmekten korktum
Korkularımı yenmekti arzum
Renkleri yeniden görebilmek,
Çiçeklerimi sulayabilmek,
İsimlerini tekrar zikredebilmek.
Ve bir umut dalgası,
Bir deli cesareti, araladım perdelerimi
Gözgöze geldim acılarımla
Manzaram kurak
Güneş isteksiz.
Ansızın varlığı ruhuma değdi ve Işıldadı kan kırmızısı karanfil
Aldı gözlerimi, aklımı
Sar, sev,
Solmasın son umudumuz der gibi.
Sahi, neydi bu dokunulmazlık ?
Mevsimlerime inat yaşarcasına.
Denedim, uzandım, yetişemedim
Ne gayret edesim vardı, ne de vazgeçmeye niyetim.
Kör eden cazibesindendi belki.
Kokusunda hisettim baharı.
Seslerinde duydum kuşları,
Cıvıldayışlarını,
Şanları değişti,
Aşkı söylediler bana
Devleşti duygularım
Gölgelendi yalnızlığım
Yağmurda ıslanmama kalmadan,
Doğdu günüme görünmez bir güneş
Barıştırdı ayçiçeklerini aydınlığına
Küstürdü dünyamı karanlığa
Ve
Korkularımı esir aldı,
Hayalleriyle özgürlüğüme kavuşturdu.
O bir doğum ki, iki ruha can vermiş.
Güneşin en aydınlık tarafım, Çukulatam.
Seni çok seviyorum.
İyi ki varsın gökyüzlü sevgilim.
İyi ki sen doğdun.
24/05/2021
0 yorum:
Yorum Gönder