Kağıttan Hayatlar İnceleme

Lavinia	Çukulata
Kağıttan hayatlar filmini bu denli geç izlediğim için kendimden özür diliyorum. Bu projede, başrol oyuncumuz Çağatay Ulusoy yine şaşırtmayan bir şekilde, fevkalade bir performans ile karşımıza çıkıyor. Kağıt toplayan insanların iç yüzlerini ve hayatlarını merak eden biriyimdir. Bu film ile biraz aydınlanmış olsam da, ürkütücü hayatlar yaşandığı gerçeği can acıtıyor. Konusu, aslında göründüğünden çok daha derin ve yaralayıcı. Üvey babası tarafından şiddet gören ve annesi tarafından sokağa bırakılmış küçük bir çocuğa sahip çıkmaya çalışan Mehmet'in hikayesini izledik. Kendisinin de sağlık sorunları olan Mehmet'in, küçük Ali'yi mutlu etme çabaları takdire şayandı. Lakin asıl dram, Mehmet'in kağıt toplayan arkadaşlarının da bildiği bir görünmez gerçekti aslında. Halüsinasyonlar görerek yaşamını sürdüren baş karakterimize olan arkadaşlarının desteği, filmin en güzel yanlarından biriydi. Gonzi arkadaşımızın film süresince zaman zaman buruk bakışları aslında gayet açıklayıcıydı. Arkadaşının durumunu hor görmeden ona sahip çıkan bir güzel dost aslında. Sevilen bir karakter oldu. Mehmet'in geçmişte yaşadıklarının travması ve annesini unutamamasından kaynaklı olan bu psikolojik hastalık, yürek burkan cinsten. Kısacası filmi çok beğendim. Çocuklarla izlenebilir türden bir dram filmi. Kesinlikle öneririm ! Puanım 10 !	Kağıttan Hayatlar, filmin nasıl başladığını ve nasıl bittiğini anlamayamadığım kadar kısa bir sürede bizi duygudan duyguya soktu. Karakterlerin tek tek ana hikayeye ve ana karaktere yakınlığı o denli hoş bir şekilde çizilmişti ki hayranlıkla izlememek elde değildi. Mehmet’in Ali isminde küçücük bir çocuk için anne, baba, abi oluşu ve çevresindekilerin de Mehmet’e bir o kadar destek verişi duygu seline uğratıyordu. Hikayenin işleyişinde küçük ters köşeler olsa da finalinin  biraz tahmin edilebilir olduğu gerçeğini de değiştirmiyor. Burada aslında en içimize oturan şeylerden birisi bu gibi sokakta ya da herhangi bir yerde gördüğümüz insanların, hatta küçükken “Bak seni bunlara veririm satarlar” diye çocukları korkutmak için kullanılan insanların da kendi içinde dramları ve yürek yakan hikayelerinin olduğunu da bize hatırlattı. Mehmet’in sokağa nasıl düştüğünü ve bu süreçte annesine dair hatırasında kalanlar ile birlikte bozulan psikolojisi, bozulan sağlığı ve daha nicesine şahit olacağız. Bu film’de en favori karakterim ise Gonzi (Gonzalez) oldu! Bunun en büyük sebebi bir karşılığı bile olmadan sadece aile gözüyle baktığı ve kardeşi gibi gördüğü Mehmet için nelere göğüs gerileceğini, nelerden ödün verilebileceğini, onca acının üzerine inadına nasıl tebessüm edilebileceğini gösterdi. Gonzi gibiler her zaman olmalı ve her zaman iyi ki varlar! Kağıttan Hayatlar filmine benim puanım bütün bu efsane oyunculukların üstüne 10 üzerinden 9! 1 puanı sadece sonlara doğru tahmin edilebilir seviyeye inen hikayesi adına kırdım.